Om te zijn...

De mooiste complimenten die ik ooit kreeg , mocht ik de afgelopen maanden ontvangen. Dat ik een leuke schrijfstijl heb? Dat compliment betekent veel voor mij. Door me te wijden aan schrijven voor de kost, ben ik tot het besef gekomen dat het geschreven woord één van de dingen is die ik ergens onderweg verloren liet gaan en onvoldoende benutte. Verdorie, wat schrijf ik graag!
Ik wik en weeg mijn woorden: typen, deleten en opnieuw typen... Maar uiteindelijk sta ik altijd achter datgene wat ik neerpen. Wanneer het gaat over het schrijven van een blog, een eigen verhaal, wordt alles net dat ietsje persoonlijker. Op die momenten slaat twijfel toe en hangt de muis ietsje langer boven de “Publiceren”-knop. Maar goed, we gaan er voor!

Maar waarom schrijf ik?
In de wereld van tekstschrijvers en copywriters ontmoet ik gelijkgestemden die het snappen. Mensen die ook gedachten omzetten in woorden en ze in eigen-wijze volgorde samenvatten. Ik voel me hier thuis, ik kom thuis.  Keer op keer word ik verrast met woorden die iemand op het lijf geschreven zijn, maar die ik aan de buitenkant nooit had kunnen aflezen.
Dat, dat is wat schrijven doet.
Daarom luister ik.
Daarom lees ik.
Daarom schrijf ik.
Om mijn wereld te vergroten. Om te ontdekken. Om te voelen. Om te zijn.